Kritiek of liefde

Als ik schrijf over kritiek, dan heb ik het niet over kritiek die in de wereld voorkomt. Ik heb het over kritiek in het Huis van God. Het is helaas niet nieuw. Ook in de Bijbelse tijd gebeurde dat. In alle gemeenten van de Here Jezus gebeurt dit. Ik ervaar en zie dat er steeds meer negatieve kritiek geleverd wordt door kinderen Gods over kinderen Gods. En ook door kinderen Gods op de bedieningen en de oudsten in de gemeente. Ook is er kritiek over het doen en handelen van de voorgangers. Sommigen zijn zo vol van kritiek, dat zij op alles en nog wat kritiek hebben. Er zijn zelfs mensen die een gemeente in het noorden van het land bezocht hadden om te zien waarop zij kritiek kunnen leveren. Duidelijk is dat dit alles ziek en verslavend is.
Mensen die op anderen negatieve kritiek hebben, doen dat vaak niet om op te bouwen en te vertellen hoe het dan wel moet. Zij doen dat, omdat zij bewust of onbewust denken dat zij beter zijn en de dingen beter zouden doen. Zij hebben op– en aanmerkingen op alles en iedereen, behalve op zichzelf. In hun denken zijn zij bijna volmaakt en maken zij geen fouten. Ik denk dat als zij zich bewust waren, dat zij wel fouten maken, zij zich niet zouden lenen om anderen neer te sabelen met hun kritiek. Ik vraag mij soms af, wat zulke lieden zouden doen als zij er zelf voor stonden of de persoon waren die bekritiseerd wordt.
Is kritiek dan altijd verkeerd? Het is niet verkeerd als men zich rechtstreeks richt tot de persoon die het betreft. Dus geen gepraat achter de rug van een ander. Het wordt dan vermanen/aansporen, dat is gezond. Die andere vorm is ongezond. Het Woord zegt:” vermaan/spoor aan onder vier ogen”. Als het niet onder vier ogen gebeurt dan wordt het kwaadspreken of roddelen, soms lasteren. Wederom het Woord zegt, dat wij geen kwaad van elkaar moeten spreken. In bepaalde gevallen hebben ze een hoge dunk van zichzelf. Het zijn zwartkijkers, die niet veel liefde voor de ander hebben, maar alleen voor zichzelf, hun vrienden en hun gezin. Het zijn mensen, die de zegen Gods missen en een kuil voor zichzelf graven. De Heilige Geest is duidelijk bedroefd over deze houding. Aan de andere kant kunnen we er niet omheen: de sleutel tot een overwinnend christelijk leven is de liefde. Liefde opent deuren. Liefde is de taal van de Here God. Wie niet liefheeft, is dood voor God. In Zijn Woord staat heel nadrukkelijk: “Wij weten, dat wij overgegaan zijn uit de dood in het leven, omdat wij de broeders liefhebben. Wie niet liefheeft, blijft in de dood”. (1 Johannes 3: 14) Verder lezen wij in 1 Johannes 4:7: “Een ieder, die liefheeft, is uit God geboren en kent God”. Laten allen, die met een schijn van godsvrucht of vroomheid elkaar pijn doen en verwonden, weten en beseffen dat onze Here hen om rekenschap zal vragen. Een wedergeboren hart is zachtmoedig en zal in geen geval anderen kwetsen of pijn doen met de Bijbel in de hand. Een liefdeloos hart werkt naar de letter van het Woord. Een liefdevol hart werkt naar de geest van het Woord.
Liefde is ook de taal, die iedereen verstaat. Iedereen zoekt en verlangt naar liefde. Een mens kan eerder leven zonder brood en luxe artikelen dan zonder liefde. Er is een grote honger naar liefde. Als het om de liefde gaat, vallen veel dingen, waar naar de mens zo hartstochtelijk kan verlangen, daarbij in het niet. Het blijkt, dat zelfs voor de mens die alles kan hebben wat zijn materialistische hart begeert, een leven zonder liefde niet veel zin heeft.
Verwonde mensen zijn in negen van de tien gevallen het slachtoffer van liefdeloosheid. Liefde zal nooit leiden tot verwonde mensen in de maatschappij; liefdeloosheid, hardheid, egoïsme, etc. wel. Liefde bindt, liefdeloosheid scheidt.
Waar liefde ontbreekt, zal ook geen respect zijn voor elkaar.
Waar liefde ontbreekt, zal geroddeld en gelasterd worden.

Het is van groot belang dat iedere gelovige de taal van de liefde leert spreken en verstaan. Wie de taal van de liefde spreekt en verstaat, zal in staat zijn zelfs over de breedste rivieren bruggen te bouwen.
De grootste oogst van zielen ligt niet in het doen van wonderen en tekenen, maar in de liefdevolle benadering van de mensen. Wonderen kunnen daarbij wel een rol spelen, maar alleen als die gepaard gaan met liefde. Het bewijs van onze bekering ligt niet in de openbaringen die wij krijgen, in geweldige getuigenissen, in de vele zieken die door onze handoplegging genezen of in het uitdrijven van demonen, maar in de liefde die wij elkaar toedragen. Dáár ligt het bewijs van onze waarachtige bekering. De Here heeft zelf gezegd: “Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Aan jullie liefde voor elkaar zal IEDEREEN zien dat jullie mijn leerlingen (discipelen) zijn.” (Johannes 13:34,35).
De gemeente van Jezus Christus kan veel bereiken, indien zij liefde heeft onder elkaar. Liefde, door de Heilige Geest gedragen, kan namelijk een geweldige aantrekkingskracht uitoefenen op deze harde, liefdeloze wereld.
Kritiek of liefde?

Br. Kelly